Xρόνος λίγος μας έμεινε…

ο καφές στο κυλικείο χύθηκε ζεστός στο κόκκινο πάτωμα, και το βουητό από τα σπασμένα τζάμια, έγδερνε τα αυτιά μας λυσσασμένο ,δίπλα στην λαμπαδιασμένη λαμαρίνα που έκοβε σαν μηχανή κάθε μας όνειρο, η φωτιά έφεγγε στο σκοτάδι το μονοπάτι της ζωής ή του θανάτου. Το φορτίο βαρύ … μα ο πόνος αλόγιαστος, ένα αναπάντητο γιατί […]